Technologia borowania dyfuzyjnego

TECHNOLOGIE

Technologia borowania dyfuzyjnego

Borowanie znajduje obecnie coraz szersze zastosowanie w przemyśle. Jest to metoda cieplno-chemicznego utwardzania powierzchniowego, która zapewnia znaczne podwyższenie trwałości części maszyn. Można ją stosować do materiałów metalicznych, głównie stopów żelaza (stali), a także stopów metali nieżelaznych.

O technologii:

Oferowana metoda borowania (patent Łukasiewicz – WIT) polega na wytworzeniu dyfuzyjnej warstwy borowanej w podłożu stalowym ze stałego źródła boru, jakim jest powłoka Ni-B nakładana na podłoże metodą chemiczną. W metodzie tej powłoka Ni-B jest tylko powłoką technologiczną i stanowi ona „magazyn” (źródło) boru w procesie jego dyfuzji do podłoża stalowego, w wyniku której tworzy się dyfuzyjna warstwa borowana w podłożu stalowym. Procesy dyfuzji boru realizowane są w wysokich temperaturach w atmosferze azotu, argonu lub próżni. Wytworzona warstwa borowana (w podłożu stalowym) ma charakterystyczną strukturalną budowę kolumnową składającą się z dwóch borków żelaza: FeB i Fe₂B. W procesie borowania następuje dyfuzyjne nasycenie borem warstwy powierzchniowej w wysokich temperaturach. Warstwy borowane powstałe w wyniku tego procesu charakteryzują się bardzo dużą odpornością na ścieranie (przy niskim współczynniku tarcia) i są zwykle stosowane, gdy smarowanie jest niewielkie lub nie może być w ogóle użyte. Ich zaletami jest duża twardość warstw borowanych (do 2000 HV) i duża odporność korozyjna.

Cechy i zalety:

Zastosowanie:

Poziom gotowości technologii (TRL):

This will close in 0 seconds